Dla górnośląskiego Rybnika bardzo ważna datą jest rok 1308, wtedy bowiem w oficjalnych dokumentach pojawia się on jako miasto, lokowane na prawie niemieckim. Jest więc to miejscowość o starych, średniowiecznych korzeniach. Swoją nazwę zawdzięcza usytuowaniu w okolicach bogatych w stawy rybne. W owym czasie Rybnik należał do Piastów Śląskich. Zbudowany przez nich obronny zamek zachował się w centrum miasta. Pierwszy zamek piastowski miała zapewne konstrukcję drewnianą, a o zamku murowanym źródła wspominają od XIV wieku. Przechodził on z rak do rąk, w zależności od tego, która gałąź książąt piastowskich władała aktualnie miastem. Był świadkiem i biernym uczestnikiem kolejnych bitew i wojen. W XVII wieku nowym właścicielem zamku i miasta został Jan Bernard Prażma. Nastąpił wtedy koniec zamku w jego średniowiecznej formie. Zarządzono bowiem wyburzenie starych murów i zbudowanie na ich zrębie nowej, pałacowej rezydencji, nie posiadającej już, tak poprzednio podkreślanych, funkcji obronnych, na rzecz reprezentacyjno-rezydencjonalnych. Następni właściciele dokonali kolejnych przebudów budynku i jego otoczenia. W wieku XVIII rezydencja przeszła we władanie hrabiów węgierskich i wtedy dobudowano dwa skrzydła z arkadami. W ten sposób powstał ostateczny kształt budowli, która można podziwiać do dziś.
Leave a Reply